Czerwcowe

• W łączności z Mszą wieczorną o godz. 18:30.
• Ponadto poza czerwcem w każdy I piątek m-ca po Mszy św. o 7.00 i 18.30.

Maj w kościelnej tradycji poświęcony jest Matce Bożej. Maryja nie chce jednak „skupiać” całej uwagi ludu Bożego na sobie. Wiedzie go bowiem do swojego jedynego Syna. Dlatego też czerwiec poświęcony jest Jezusowi Chrystusowi, którego właśnie w tym czasie czcimy w sposób szczególny w nabożeństwach dedykowanych Jego Najświętszemu Sercu. Jest ono – jak nauczał papież Leon XIII – symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości Jezusa do wiernych.

Nabożeństwa czerwcowe, odprawiane w obecnej formie, pojawiły się
dość późno, bo dopiero w XIX wieku. Sam kult Serca Jezusowego został już
wcześniej zainicjowany przez św. Małgorzatę Marię Alacoque – francuską
wizytkę. Zakonnica ta w drugiej połowie XVII stulecia doświadczyła
objawień Pana Jezusa, który wzywał ją do upowszechnienia w całym
Kościele nabożeństwa ku czci swojego Serca.

Kult Serca Jezusowego przybierał najrozmaitsze formy. Samo zaś
nabożeństwo czerwcowe pojawiło się w Paryżu w pierwszej połowie XIX
wieku za sprawą innej zakonnicy – Anieli de Sainte-Croix. Otóż podczas
dziękczynienia po przyjęciu Jezusa w Komunii św. pomyślała ona, że skoro
maj jest poświęcony Matce Bożej, to dobrze byłoby ofiarować czerwiec
Sercu Jezusa. Podzieliła się tym pomysłem z innymi. Była to myśl na tyle
trafna, że została dosyć szybko oficjalnie zaakceptowana przez
kościelną hierarchię.

W Polsce nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa były
znane najpierw w klasztorach Wizytek w Warszawie, Krakowie i Lublinie.
Potem zostały zaaprobowane przez biskupa Lublina i polecone do
odprawiania w jego diecezji. Następnie rozprzestrzeniły się na terenie
całego kraju.

Nabożeństwo czerwcowe składa się z dwóch podstawowych elementów:
adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Litanii do Najświętszego Serca
Pana Jezusa. Historia powstania tej Litanii jest dosyć ciekawa. Gdy w
XVIII wieku w Marsylii wybuchła zaraza, jedna z zakonnic ułożyła ją, aby
wybłagać ratunek dla miasta. Po pewnym czasie zaraza ustąpiła.
Początkowo modlitwa ta składała się z 26 wezwań, później dodano do niej
jeszcze 7, dzięki czemu Litania licząca 33 prośby upamiętnia symboliczną
liczbę lat życia Jezusa na ziemi.

Wielkim zwolennikiem i czcicielem Serca Jezusowego był Ojciec Święty
Jan Paweł II, który wielokrotnie dawał wyraz swej radości z faktu, że w
Polsce ta forma pobożności jest wciąż obecna. W Elblągu w 1999 r.
powiedział: Cieszę się, że ta pobożna praktyka, aby codziennie w
miesiącu czerwcu odmawiać albo śpiewać Litanię do Najświętszego Serca
Pana Jezusa, jest w Polsce taka żywa i ciągle podtrzymywana”. Jest to
pochwała, ale i zadanie dla nas – katolików, rodaków Jana Pawła II.
Zadanie, aby te nabożeństwa przetrwały i były kultywowane przez kolejne
pokolenia.